Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη: Ο ντουλαμάς, το πιρπιρί και το Ταμείο Ανάκαμψης
Την ικανοποίησή της για την ένταξη στο Ταμείο Ανάκαμψης δέσμης δράσεων οι οποίες θα ενισχύσουν την ελληνική χειροτεχνία και άλλες εκφάνσεις της άυλης πολιτιστικής μας κληρονομιάς εκφράζει η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη με άρθρο της στην «Καθημερινή της Κυριακής».
Η πρόεδρος της Επιτροπής «Ελλάδα 2021» αναφέρεται και στην παρουσία της στις εκδηλώσεις πριν αλλά και μετά την 25η Μαρτίου με παραδοσιακές φορεσιές, τονίζοντας ότι «στο πλαίσιο της παρουσίας μου ως προέδρου της Επιτροπής “Ελλάδα 2021”, συνειδητά επιλέξαμε να συνδυάσω σύγχρονα και παραδοσιακά ενδύματα. Όχι για τη δημιουργία εντυπώσεων, αλλά για να φέρουμε στο προσκήνιο αυτή την παραγκωνισμένη, πολλές φορές, πτυχή της διαδρομής μας. Μια πτυχή που, εκτός όλων των άλλων, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη και να αποτελέσει πηγή εισοδήματος για τις τοπικές κοινωνίες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις περίπου 15.000 μικρές επιχειρήσεις που ασχολούνται αυτή τη στιγμή με την ελληνική χειροτεχνία».
Και συμπληρώνει ότι «ένας από τους στόχους μας στην Επιτροπή “Ελλάδα 2021” είναι να ανοίξουμε μια συζήτηση για τον ανεκτίμητο λαϊκό μας πολιτισμό. Όχι ως μουσειακό είδος χρήσιμο για τη μελέτη του παρελθόντος, αλλά ως πηγή έμπνευσης, δημιουργικότητας και εξωστρέφειας για το μέλλον».
Ολόκληρο το άρθρο της Γιάννας Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη στην «Καθημερινή»:
Ο ντουλαμάς, το πιρπιρί και το Ταμείο Ανάκαμψης
Σε κάθε τόπο της Ελλάδας, υπάρχουν άνθρωποι κάθε ηλικίας, που με την πρώτη ευκαιρία ντύνονται με τις παραδοσιακές τους φορεσιές. Είναι φτιαγμένες σήμερα, με κόπο, γνώση και μεράκι, από σπουδαίους τεχνίτες, που στα χέρια τους βρίσκεται σωρευμένη τέχνη αιώνων. Και οι άνθρωποι τις φοράνε με χαρά και περηφάνια. Είναι το νήμα που τους συνδέει με τις προηγούμενες γενιές. Αυτό έγινε και σε όλα τα μέρη που επισκεφτήκαμε όλο το προηγούμενο διάστημα.
Ένα επετειακό έτος φορτωμένο με τόσους συμβολισμούς όσο το εφετινό, προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να αναλογιστούμε με φρέσκια ματιά ποιοι είμαστε. Να κοιτάξουμε με ειλικρίνεια και θάρρος τη διαδρομή μας και να δούμε τα στοιχεία που διαμόρφωσαν την ταυτότητα μας και μας έδωσαν υπόσταση, διάρκεια και συνέχεια.
Όταν μιλάμε για τα 200 χρόνια της σύγχρονης Ελλάδας, συνήθως σκεπτόμαστε μονάχα ιστορικά ορόσημα και εμβληματικές προσωπικότητες. Την ιστορία του τόπου μας, όμως, την αφηγείται και η καθημερινή ζωή. Οι παραδοσιακές τέχνες, τα τραγούδια, οι χοροί, οι τοπικές κουζίνες που συνθέτουν μια μοναδική λαϊκή κληρονομιά.
Πολλά στοιχεία αυτού του πλούτου κληροδοτήθηκαν σε όλους μας από την οικογένεια μας· μέσα από τα κειμήλια που περνούν από γενιά σε γενιά, μέσα από τα ήθη και τα έθιμα με τα οποία γαλουχηθήκαμε. Στις περιοδείες που κάναμε σε όλη την Ελλάδα με την Επιτροπή “Ελλάδα 2021”, είχαμε την τύχη να ανακαλύψουμε ακόμη περισσότερα, όταν γνωρίσαμε τους ανθρώπους —τις υφάντρες, τις κεντήστρες, τους τεχνίτες, τους αργυροχρυσοχόους— που με πείσμα επιμένουν να διατηρούν ζωντανό τον σπουδαίο λαϊκό μας πολιτισμό.
Για τις εκδηλώσεις πριν και μετά την 25η Μαρτίου, στο πλαίσιο της παρουσίας μου ως Προέδρου της Επιτροπής “Ελλάδα 2021”, συνειδητά επιλέξαμε να συνδυάσω σύγχρονα και παραδοσιακά ενδύματα. Όχι για τη δημιουργία εντυπώσεων, αλλά για να φέρουμε στο προσκήνιο αυτή την παραγκωνισμένη, πολλές φορές, πτυχή της διαδρομής μας. Μια πτυχή που, εκτός όλων των άλλων, μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη και να αποτελέσει πηγή εισοδήματος για τις τοπικές κοινωνίες. Αρκεί να σκεφτεί κανείς τις περίπου 15.000 μικρές επιχειρήσεις που ασχολούνται αυτή τη στιγμή με την ελληνική χειροτεχνία.
Στα 200 χρόνια μετά την Επανάσταση, ένας από τους στόχους μας στην Επιτροπή “Ελλάδα 2021” είναι, ακριβώς, να ανοίξουμε μια συζήτηση για τον ανεκτίμητο λαϊκό μας πολιτισμό. Όχι ως μουσειακό είδος χρήσιμο για τη μελέτη του παρελθόντος, αλλά ως πηγή έμπνευσης, δημιουργικότητας και εξωστρέφειας για το μέλλον.
Πηγή: iefimerida.gr
