Το «καλό» μας πρόσωπο - Γράφει η Σίλα Αλεξίου

Γράφει η Σίλα Αλεξίου 

Μικρές μας πατρίδες, ιδιαίτερες πατρίδες –όπως συνηθίζουμε να λέμε–, έφτασε η ώρα να απολογηθούμε ενώπιόν σας! Κι ας έχουμε μπροστά μας ένα μακρύ καλοκαίρι, με τον τουρισμό να «απειλεί» γλυκά τα νησιά μας…
Καλοκαίρι και αυτοδιοικητικές εκλογές, λοιπόν, και μάλιστα μετά από μια μακρόσυρτη προεκλογική περίοδο, που, ευτυχώς, έληξε αισίως με τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αν και η καθυστέρηση στην έναρξη της τουριστικής περιόδου ήταν εμφανής, πλέον τα χαμόγελα αρχίζουν να φωτίζουν τα πρόσωπα των επιχειρηματιών του τουρισμού.
Μαζί με τα χαμόγελα και οι γκρίνιες. Τα «κακώς κείμενα», άλλωστε, αναφύονται πάντα στις μεγάλες φούριες. Είτε πρόκειται για μια μικρή ή μεγαλύτερη επιχείρηση είτε για έναν τόπο που, από τη συνηθισμένη του ρουτίνα, όπου όλα βαίνουν –θεωρητικά– καλώς, αναγκάζεται ξαφνικά να ανεβάσει ρυθμούς, για να ανταποκριθεί στο κύμα των επισκεπτών. Να δείξει το «καλό» του πρόσωπο.
Αν το έχει (το «καλό» πρόσωπο), αν έχει φροντίσει γι’ αυτό εγκαίρως, ασφαλώς και θα μπορέσει να το δείξει. Δεν απαιτείται μεγάλη προσπάθεια. Θα θερίσει ό,τι έσπειρε το προηγούμενο διάστημα. Τους καρπούς των κόπων του.
Αν δεν το έχει…, όσο και να τρέξει την τελευταία στιγμή, η παρτίδα δεν σώζεται.
Οι τουριστικοί προορισμοί, και μάλιστα οι δημοφιλείς, όπως είναι τα νησιά του Αργοσαρωνικού, που υποδέχονται τους τουρίστες κατά χιλιάδες –ημεδαπούς και αλλοδαπούς–, δυστυχώς, δεν έχουν άλλοθι στην αδράνεια. Είναι… καταδικασμένοι –αν όχι να προηγούνται των άλλων τόπων σε υποδομές και παροχή καλών υπηρεσιών– τουλάχιστον να μην υπολείπονται.
Σε μια εποχή που η τεχνολογία βρίσκει λύσεις σε όλα τα προβλήματα και, με αρωγό τα χρηματοδοτικά προγράμματα, οι λύσεις στη συνέχεια μετουσιώνονται σε έργα, είναι απαγορευτικό να μένει ένας τόπος –και μάλιστα ένα νησί– πίσω.
Και πώς βρίσκονται οι λύσεις και ακολουθούν τα έργα; Το βέβαιο είναι ότι δεν μας χτυπούν την… πόρτα ξαφνικά, ενώ είναι απολύτως διαπιστωμένο ότι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν έχει φτάσει ακόμη σ’ αυτό το επίπεδο. Να περιμένουμε μήπως ένα θαύμα; Οι θαυματουργοί Άγιοί μας δεν θα ενθάρρυναν αυτή την επιλογή.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσβατος, αλλά από κάπου ξεκινάει. Το όραμα αποτελεί πάντα την αφετηρία. Όμως κι αυτό, αν δεν καθοδηγείται από τον κοινό νου –αλάνθαστη πυξίδα στην πορεία μας, αλλά καθόλου αυτονόητο «χάρισμα», δυστυχώς– μπορεί να αποβεί έως και μοιραίο.
Οι πραγματικές ανάγκες δεν παρέχουν την πολυτέλεια του περισπασμού. Πιέζουν, ζητούν λύσεις, σου… φωνάζουν «κάνε κάτι»! Αντί λοιπόν να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στις προκλήσεις, τις αντιμετωπίζουμε με αποφασιστικότητα. Με τη συνδρομή των ειδικών, που μάλλον κάτι ξέρουν παραπάνω!
Για να μην ψάχνουμε τελευταία στιγμή το «καλό» μας πρόσωπο…
Καλό καλοκαίρι!