Ευτυχώς, τόσο μακριά...

Τελικά, όχι. Δεν είμαστε «τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά» από την Αττική, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Είμαστε πολύ, πολύ μακριά... Τόσο μακριά, που μας είναι αδύνατον να φανταστούμε πώς είναι να ζεις στην Αθήνα ή στον Πειραιά, εν μέσω επεισοδίων, βανδαλισμών, έργων και άλλων εκδηλώσεων της ζωής στην πόλη. Ή ακόμη –για να μην υποτιμήσουμε και τα θετικά– εν μέσω αμέτρητων επιλογών ψυχαγωγίας, επιμόρφωσης, εκπαίδευσης, αγορών... Παρά το γεγονός ότι τα νησιά του Αργοσαρωνικού διοικητικά ανήκουν στην Αττική, τα χωρίζει άβυσσος από τον τρόπο ζωής στο ηπειρωτικό κομμάτι της Περιφέ- ρειας Αττικής. Την ώρα που οι κάτοικοι των νησιών ή των νησιωτικών περιοχών του Αργοσαρωνικού παρακολουθούν στα ΜΜΕ τις βιτρίνες των καταστημάτων της Αθήνας να καταρρέουν θρυμματισμένες, έχοντας υποστεί για πολλοστή φορά επίθεση κουκουλοφόρων, κάποιοι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους, περαστικοί τραυματίζονται, μικροεπιχειρηματίες θρηνούν πάνω στα συντρίμμια. Πέρα από το δέος και την αγανάκτηση που μας καταλαμβάνουν, η ζωή μας εκτός των αστικών κέντρων συνεχίζεται κανονικά, έστω και αν –εντελώς τυχαία– χρειαστεί να βρεθούμε την επομένη στον Πειραιά ή στην Αθήνα. Η προσωρινότητα της μετάβασης, η σκέψη της σύντομης επιστροφής, δεν μας αφήνει να νιώσουμε στο... πετσί μας την αγριότητα της πόλης. Ασφαλώς υπάρχει και ο αντίλογος. Η απόλυτη ηρεμία σκοτώνει. Ο σφυγμός της πόλης χτυπάει και στα επεισόδια, στις φασαρίες, στα μποτιλιαρίσματα, στα μαχαιρώματα, στους πυροβολισμούς, ζητώντας να πληρώσουμε το αντίτιμο για όσα μας προσφέρει. Πώς σταθμίζεται άραγε η ποιότητα ζωής; Με προσωπικά κριτήρια, και μόνο. Η θέα της θάλασσας, πηγή ευτυχίας για πολλούς, αφήνει αδιάφορους άλλους τόσους, αν πρόκειται για χάρη της να περιορίσουν τη ζωή τους στο νησί. Και αντιστρόφως. Η ποικιλία επιλογών της πόλης, σε όλους τους τομείς, δεν συγκινεί για κανέναν λόγο τους λάτρεις της ήρεμης διαβίωσης στο νησί. Θα ήταν άδικο όμως, την ώρα που βλέπουμε από απόσταση ασφαλείας την πόλη να καίγεται, να μην αναλογιστούμε ότι στην Αττική ζουν πολίτες δύο κατηγοριών. Ποιοι είναι οι λιγότερο τυχεροί, το γνωρίζουν οι ίδιοι. Ας μην προκαταλάβουμε την άποψη κανενός. Θα είναι τουλάχιστον άδικο ωστόσο να μην αναγνωρίσουμε, εμείς οι κάτοικοι των νησιών, ότι η καθημερινότητά μας δεν απειλείται από... βόμβες μολότοφ. Η μόνη απειλή που καιροφυλακτεί στρέφεται κατά της ρουτίνας μας, που, μετά τη χειμερινή ραστώνη, οφείλει να μας εγκαταλείψει. Η τουριστική περίοδος είναι προ των πυλών και, μαζί με την... εισβολή τουριστών (και όχι κουκουλοφόρων), ξεκινά το πάρτι! Με δεδομένη τη μακρά διάρκεια του καλοκαιριού στην περιοχή του Αργοσαρωνικού, καθώς και τις ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, το κλεινόν άστυ τείνει να γίνει ανάμνηση. Με τα καλά της και με τα κακά της... Σίλα Αλεξίου