Με κατεύθυνση τον Σαρωνικό…

[caption id="attachment_6146" align="alignnone" width="628" caption="ornerakis"][/caption] Η επόμενη μέρα… Επισκιάζει το παρόν, υποβαθμίζει την καλή είδηση… Tι κι αν ο τουρισμός είναι σε άνοδο το 2011; Το 2012 βρίσκεται πολύ κοντά, το 2013 κρατάει τη δαμόκλειο σπάθη… Πώς να χαρείς το σήμερα; Άλλοι το διατυπώνουν φωναχτά, άλλοι το ζωγραφίζουν στην έκφρασή τους, κανείς δεν χαίρεται για την αναμενόμενη κερδοφορία που θα φέρει η αύξηση των τουριστών, όλοι επικεντρώνονται στην αποταμίευση, μήπως και διασωθούν. Σε κλίμα αγωνίας για το τι μέλλει γενέσθαι ζει πλέον το σύνολο των πολιτών αυτής της χώρας, ανεξαρτήτως οικονομικών δυνατοτήτων. Ο μισθωτός αγωνιά για τυχόν νέα περικοπή των αποδοχών του –αν δεν αγωνιά για την απώλεια της εργασίας του–, ο άνεργος φοβάται ότι δεν θα ξαναβρεί δουλειά ποτέ, ο συνταξιούχος τρέμει μήπως του κόψουν και τα υπόλοιπα, ο επιχειρηματίας τρέχει και δεν φτάνει, το μεγάλο κεφάλαιο νομίζει πως κλυδωνίζεται και… πάει λέγοντας. Η κατάσταση είναι τόσο ζοφερή, ώστε ακόμη και το μαύρο χρήμα, ο θεμέλιος λίθος της οικονομίας μας, αρχίζει να φοβάται. Όχι τις περικοπές, ούτε ασφαλώς την αύξηση των φορολογικών συντελεστών ή τους εξαγγελλόμενους ελέγχους. Αλλά, πώς να το κάνουμε; Σε καιρούς υποχρεωτικής λιτότητας, η σπατάλη αποτελεί πρόκληση. Συνέπεια αυτής της λογικής είναι η αποκήρυξη των κοσμικών νησιών από τους λάτρεις τους –εύπορους, πολύ εύπορους, λιγότερο εύπορους– και η στροφή σε προορισμούς πιο συμβατούς με την παρούσα κατάσταση. Τα νησιά του Σαρωνικού, υποτιμημένα τις τελευταίες δεκαετίες ως μη «in» στις τάξεις των οικονομικά ισχυρών (πραγματικά ή θεωρητικά), ξαναβρίσκουν την παλιά τους αίγλη, καθώς –κατά γενική πλέον ομολογία– συνδυάζουν τη φυσική ομορφιά, την αρχοντιά και τις καλές παροχές με μια άδολη απλότητα, η οποία λειτουργεί ως αντίδοτο στα ανάμεικτα συναισθήματα που γεννά η κρίση. Τη μελαγχολία της εποχής, αλλά και τις ενοχές που καλλιεργεί το ύποπτο χρήμα. Οι καλές μέρες που έρχονται για τον Σαρωνικό φάνηκαν από το Πάσχα. Η αλήθεια είναι ότι οι επιχειρηματίες των νησιών δεν αρκέστηκαν στην κάλυψη χρεών που εκκρεμούσαν από τη χειμερινή περίοδο. Με τα λίγα ή πολλά κέρδη τους επενδύουν σε ανακαινίσεις και βελτιώσεις των υπηρεσιών τους, προσβλέποντας στην ικανοποίηση του πελάτη. Το μοναδικό ίσως καλό της κρίσης είναι η ανάπτυξη του υγιούς ανταγωνισμού, με γνώμονα την ποιότητα και όχι την εξαπάτηση του καταναλωτή, όπως συνέβαινε κατά κόρον έως και πολύ πρόσφατα. Οι ασχολούμενοι με τις τουριστικές επιχειρήσεις επαγγελματίες έχουν μάθει, άλλωστε, ότι ο περαστικός πελάτης μπορεί να γίνει τακτικός αν τον αντιμετωπίσεις με εντιμότητα. Η οικονομική κατάσταση του τόπου μάς επιφυλάσσει κακές μέρες. Οι έχοντες μετατρέπουν το χρήμα σε ράβδους χρυσού, οι μη έχοντες (τι να κάνουν;) παρακολουθούν στωικά τις εξελίξεις. Θα γυρίσουμε στη δραχμή; «Μακάρι» απαντούν όσοι ανέκαθεν απέδιδαν τα δεινά οικονομικά τους στη στρογγυλοποίηση που έφερε το ευρώ. Ωστόσο, όλοι ελπίζουν σε ένα θαύμα. Χωρίς να εφησυχάζουν… Σίλα Αλεξίου