Στα θερινά τα σινεμά...

Ανοιξαν κιόλας;» Περιμένοντας κόφτες, γδάρτες, δάρτες, βυθισμένοι στις προσθαφαιρέσεις και στην αναπόληση των υποσχέσεων που χάιδευαν τα αυτιά μας, παραλίγο να μην προσέξουμε ότι το εποχικό κατάστημα «Η Ελλάς» σήκωσε ρολά… Και φέτος… Έναν αιώνα (ή μήπως ήταν μόνο κάποιοι μήνες;) από πέρυσι, η Ελλάς, το πολύφερνο θέρετρο της Ευρώπης, πέταξε τη σκουριά του χειμώνα, φρεσκάρισε τα γαλανόλευκα χρώματά της, καθάρισε τις παραλίες και άνοιξε τις πόρτες στο κοινό. Παραθαλάσσια ταβερνάκια, ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, μπαρ, καφέ, ποδήλατα, αμαξάκια…, όλα έτοιμα για ένα ακόμη καλοκαίρι. Ένα ακόμη καλοκαίρι της κρίσης –όπως συνηθίσαμε να προσδιορίζουμε τα χρόνια και τις εποχές– η Ελλάδα αντιστέκεται, με όπλο την ανωτερότητα που της έχει εξασφαλίσει η φύση. Αυτό που σηματοδοτεί το ελληνικό καλοκαίρι ωστόσο, που ευφραίνει την ψυχή του Έλληνα, είναι τα θερινά σινεμά! Ένα προνόμιο (άγνωστο στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης και αλλού) με ιδιαίτερο συμβολισμό. Όχι μόνο σαν χώρος ψυχαγωγίας. Σαν ένα παλιό σεντούκι που κρατάει καλά κρυμμένες τις πιο ακριβές μας μνήμες. Τις γεύσεις, τους ήχους, τις μυρωδιές… Όσο κι αν εξελίχθηκαν τα θερινά σινεμά, κατά έναν περίεργο τρόπο παραμένουν ίδια. Από το ταμείο και το εισιτήριο που κόβεται στην είσοδο έως το χαλίκι, το γιασεμί και τα κουνούπια! Ποιος δεν θυμάται το τρίξιμο των παπουτσιών στο χαλίκι, τα πατατάκια και το ποπκόρν, το αναψυκτικό και αργότερα την μπίρα; Τίνος η όσφρηση δεν παραπέμπει στο θερινό σινεμά μόλις αγγίξουν τα ρουθούνια του –όπου κι αν βρίσκεται– «το αγιόκλημα και τα γιασεμιά», όπως λέει και ο Κηλαηδόνης στο γνωστό τραγούδι; «Μου την κρατάς;» ήταν η μόνιμη παράκληση στον διπλανό, για να μη χάσουμε τη θέση στο διάλειμμα, τρέχοντας γρήγορα στο μπαρ. Όταν ήμασταν παιδιά… Και όλα αυτά –τότε και τώρα– κάτω από τα αστέρια… Ή δίπλα στη θάλασσα, στα νησιά και στις παραθαλάσσιες περιοχές. Να απολαμβάνεις ταινία στην τεράστια οθόνη, με ήχο (προηγμένης τεχνολογίας πλέον) και το φεγγάρι –καθόλου επηρεασμένο από την κρίση– να σου προσφέρει γενναιόδωρα το φως του… Ανοιξαν τα σινεμά;» Η πινακίδα με τις φωτογραφίες της πρώτης ταινίας της σεζόν σε επαναφέρει σε μια άλλη πραγματικότητα. Την ώρα που –κόντρα στις αντιξοότητες– κάποιοι άνθρωποι κρατούν με πείσμα την παράδοση ζωντανή, σου αφαιρούν το δικαίωμα να αγνοήσεις τις χαρές της ζωής. Το κατάστημα «Η Ελλάς» άνοιξε λοιπόν και φέτος, όπως όλα τα προηγούμενα καλοκαίρια. Πολύχρωμο, πολύβουο, η μιζέρια της κρίσης καταχωνιάστηκε μαζί με τα χαλιά. Ας περιμένει… Αν δεν άνοιγαν τα θερινά σινεμά; Τίποτε δεν θα ήταν όπως πριν… Σίλα Αλεξίου