ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

Ευτυχώς το καλοκαίρι είναι δικό μας!

Γράφει η Σίλα Αλεξίου- Και αν δεν σημαίνει αυτό προδοσία,τότε τι είναι προδοσία;» αναρωτιόταν πριν από πέντε χρόνια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή δημοσίευμα γαλλικής εφημερίδας που ανέφερε ότι υπάρχει μελέτη για πώληση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 125 δισ. ευρώ. Η ανησυχία του σε έπειθε. Συμφωνούσες μαζί του ότι μια τέτοια επιλογή θα συνιστούσε εσχάτη προδοσία. «Ποιος Έλληνας πολιτικός, ποιος υπουργός ή πρωθυπουργός μπορεί να βάλει την υπογραφή του σε ένα τέτοιο σχέδιο εκποίησης του δημόσιου πλούτου;» ρωτούσε τον ελληνικό λαό. Ο ίδιος δεν ήταν τότε πρωθυπουργός. Του έμελλε όμως να γίνει. Όχι μόνο πρωθυπουργός, αλλά αυτός που θα έβαζε την υπογραφή του σε ένα σχέδιο «εσχάτης προδοσίας για τον ελληνικό λαό και την πατρίδα», όπως ο ίδιος είχε επισημάνει τον Σεπτέμβριο του 2011. Στην ίδρυση του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Κι εκεί που (τότε) εξηγούσε ο Αλέξης Τσίπρας γιατί οι Γερμανοί βιομήχανοι συμπαθούσαν τον Γιώργο Παπανδρέου (εφόσον ήταν σύμφωνος με την εκποίηση του ελληνικού δημόσιου πλούτου), νάτος κι αυτός στο πλευρό της κυρίας Μέρκελ χαρούμενος και γελαστός. Πρόκειται για ένα από τα παιχνίδια της ζωής; Ή... ακολουθώντας τη δική του συλλογιστική, πρέπει να γίνουμε επιτέλους καχύποπτοι; Τα επιχειρηματικά λόμπι υπήρξαν ανέκαθεν ταυτισμένα με το… πνεύμα της ενωμένης Ευρώπης. Η παρουσία τους, άλλωστε, στις έδρες των ευρωπαϊκών θεσμών δεν είναι μυστική. Οι ευρωβουλευτές έρχονται και παρέρχονται. Τα λόμπι του επιχειρηματικού κόσμου όχι μόνο παραμένουν ακλόνητα, αλλά συμβουλεύουν ανοιχτά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με κατεύθυνση την ικανοποίηση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, η Ευρώπη αποφασίζει για την τύχη των λαών. Ουδέποτε υποσχέθηκε, άλλωστε, δωρεάν φιλοξενία. Έλα όμως που η μοναξιά μάς φοβίζει… Πληρώνουμε λοιπόν κάτι παραπάνω για να απολαμβάνουμε τη… θαλπωρή μιας μεγάλης οικογένειας, η οποία ενίοτε σκοτώνει τα παιδιά της. Αυτό το «ενίοτε» λοιπόν συμβαίνει τώρα. Η Ελλάδα, το άτακτο παιδί της Ευρώπης, πρέπει τώρα να πληρώσει με το αίμα της. Να ξεπουληθεί στους επιχειρηματικούς κολοσσούς που υποκατέστησαν τα υψηλά ευρωπαϊκά ιδεώδη.  Χωρίς καμιά αντίσταση. Πώς να αντισταθεί ένας εξαθλιωμένος –από τους φόρους, την πείνα και την ανεργία– λαός; Είναι γεγονός ότι όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις μόνο διοίκηση δεν ασκούν. Με εξαίρεση τα πήγαινε-έλα στις Βρυξέλλες και την επιβολή όλο και μεγαλύτερων φόρων στα αιώνια γνωστά κορόιδα, η μαμά Ευρώπη τούς αφαιρεί σταδιακά κάθε δικαίωμα διακυβέρνησης. Περιορισμένη λοιπόν η σημερινή κυβέρνηση, σε ρόλο μίζερου φοροτεχνικού…  τι να κάνει; Επαφίεται στα…  μπάνια του λαού. Και ο λαός στην αγκαλιά της θάλασσας, που δεν θα πάψει ποτέ να είναι δική του… Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας. Ας το απολαύσουμε. Σε πείσμα των Βορείων, που δεν μπορούν να το διαπραγματευτούν…

Διαβάστε επίσης

Εποχικές… ευαισθησίεςEDITORIAL

Είναι το καλοκαίρι συνυφασμένο με την παραβατικότητα; Ή όσοι τη συγκαλύπτουν αποφασίζουν το καλοκαίρι να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια; Oποια εξήγηση και αν ευσταθεί, γεγονός είναι ό...

Ζητείται έμπνευση...EDITORIAL

Ισχυρό μήνυμα-ράπισμα στους ανά τη χώρα υπέρμαχους του «μη μου τους κύκλους τάραττε» εκπέμπει η εικόνα τουριστικής πόλης της Ελλάδας, μετά τη γενναία ανάπλαση του εμπορικού της κέν...

Ανάψτε ένα κερί…EDITORIAL

Αι γενεαί πάσαι… Η δική μας και η προηγούμενη αιφνιδιάστηκαν από το πρώτο μνημόνιο, αλλά η επόμενη, πιθανόν και η μεθεπόμενη, θα ζήσουν μαζί του όπως ζει ο Έλληνας με τον ήλιο και ...

Πέτρες αντί επιχειρημάτων...EDITORIAL

Πάλι από την αρχή... Εξαντλημένοι σαν τους αθλητές ανώμαλου δρόμου, με τη διαφορά ότι εκείνοι φτάνουν κάποτε στο τέρμα, ενώ εμείς δεν θα το δούμε ούτε από μακριά...Χωρίς ελπίδα για...

Επτά χρόνια η ίδια ευχή...EDITORIAL

Αποτελεί κανόνα της δημοσιογραφίας να μην επαναλαμβάνεσαι. Γιατί σε βαριούνται και… γυρίζουν σελίδα. Αν όμως τα γεγονότα παύουν να αποτελούν είδηση; Τον Δεκέμβριο του 2010 το «Saro...

Για μια... θέση στον ήλιοEDITORIAL

Τι μας βρίσκουν; Καλά, οι κυνηγημένοι από τον πόλεμο πρόσφυγες δεν έχουν άλλη επιλογή. Τα παράλια των ακριτικών νησιών μας αποτελούν το μοναδικό καταφύγιο της δυστυχίας τους. Οι άλ...

Ας μη χαθεί η ευκαιρία...EDITORIAL

Αν ο Ζορμπάς, ο Παρθενώνας, το συρτάκι και το greek souvlaki συντηρούν την αίγλη της Ελλάδας διεθνώς, ακόμη και τώρα που είναι απένταρη, η αγάπη για τα βοθρολύματα και τα σκουπίδια...

Η αίγλη του Μόραλη δεν αρκεί…EDITORIAL

Τελικά, ο λαός αυτός αγαπάει πολύ τα σκουπίδια του. Όταν βλέπεις στο πιο κεντρικό σημείο της Αίγινας παρκαρισμένα αυτοκίνητα κολλητά σε κάδους απορριμμάτων, εν είδει φράγματος στα ...

Καλοκαιρινός πολιτισμός...EDITORIAL

Καλοκαίρι, πολιτισμός και στο βάθος… φεστιβάλ. Στο τρίπτυχο αυτό ομνύουν οι Έλληνες, τώρα περισσότερο από ποτέ. Η επίφαση του πολιτισμού καλύπτει τους θερινούς μήνες τα κακώς κείμε...

Στα θερινά τα σινεμά...EDITORIAL

Ανοιξαν κιόλας;» Περιμένοντας κόφτες, γδάρτες, δάρτες, βυθισμένοι στις προσθαφαιρέσεις και στην αναπόληση των υποσχέσεων που χάιδευαν τα αυτιά μας, παραλίγο να μην προσέξουμε ότι τ...