Ο... απόκληρος δικαιώνεται

Ο αγώνας ήταν άνισος. Με σημαδεμένη τράπουλα κερδίζεις; Βγήκε εκτός παιχνιδιού, αλλά άντεξε. Και τώρα, χρόνια μετά τον άδικο αποκλεισμό του, διεκδικεί με αξιοπρέπεια την αίγλη που του έκλεψαν. Ο λόγος για τον Αργοσαρωνικό με τα νησιά και τις νησιωτικές περιοχές του, που διαχρονικά η Πολιτεία, διά των επισήμων φορέων της, αγνοεί επιδεικτικά σε κάθε προσπάθεια προβολής του ελληνικού τουρισμού. Παρά το γεγονός ότι τόσο τα Μέσα του εξωτερικού όσο και τα εγχώρια δεν παραλείπουν τις αναφορές στους κοντινούς αυτούς προορισμούς με σχόλια ιδιαιτέρως εγκωμιαστικά. Πρόσφατο δημοσίευμα του Βusiness Ιnsider κατατάσσει την Ύδρα στις επτά πόλεις του κόσμου όπου δεν κυκλοφορεί αυτοκίνητο. Μαζί με τη Βενετία, την πόλη Giethoorn της Ολλανδίας και πέντε ακόμη σημεία της γης. Πότε πρόβαλε η χώρα μας την Ύδρα ως μοναδικό αξιοθέατο, όπου –εκτός όλων των άλλων– δεν κυκλοφορεί κανενός είδους τροχοφόρο, ούτε καν ποδήλατο; Ο Ναός της Αφαίας στην Αίγινα θεωρείται κορυφαία δημιουργία της αρχαϊκής αρχιτεκτονικής, είναι προγενέστερος του Παρθενώνα και –σύμφωνα με σοβαρές αρχαιολογικές μελέτες– αποτέλεσε τον ναό-πρότυπο για τους αρχιτέκτονες του ναού της Ακρόπολης Ικτίνο και Καλλικράτη. Αγάλματα από τα αετώματα του ναού, «οι Αιγινήτες» –όπως αποκαλούνται– κοσμούν τη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, όπου επισκέπτες από όλο τον κόσμο σχηματίζουν ουρές για να τα δουν. Ποια ελληνική τουριστική καμπάνια πρόβαλε τους θησαυρούς της Αίγινας; Οι Σπέτσες, με την ιστορία τους, την ξεχωριστή ομορφιά τους, τη γεωγραφική τους θέση και τις υποδομές που διαθέτουν, θα ήταν το –εκτός συναγωνισμού– νησί για τη δημιουργία του «θερινού Νταβός», όπως ονομάστηκε το σχέδιο. Παρ’ όλα αυτά τα προτερήματα, κόπηκε στο... νήμα από τον υφυπουργό Εξωτερικών Δημήτρη Μάρδα, για χάρη κάποιου άλλου, άγνωστου μέχρι στιγμής Νησιού, με το «Ν» κεφαλαίο, όπως το προτιμάει ο ίδιος! Γιατί άραγε; Η μοναδικότητα των νησιών του Αργοσαρωνικού, σε συνδυασμό με την εύκολη πρόσβαση, το ήπιο κλίμα και τη φιλική θάλασσα, υπήρξε ανέκαθεν λόγος προσέλκυσης εγχώριων και ξένων τουριστών υψηλού κυρίως επιπέδου. Η γραμμή που συνέδεε τον Πειραιά με όλα τα λιμάνια –από την Αίγινα έως την Ερμιονίδα– αποτελούσε τον πυρήνα της ακτοπλοΐας, καθώς κάποια νησιά των Κυκλάδων, τα οποία μονοπώλησαν αργότερα τον τουρισμό με τη βοήθεια της Πολιτείας, δεν είχαν μπει ακόμη δυναμικά στο... παιχνίδι. Φαίνεται ότι η εντυπωσιακή απήχησή τους –διαχρονικά– σε προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας, που δεν συγκινούνται από τα οργιώδη πάρτι και τις κοσμικές πλαζ, έπεσε… βαριά στην τουριστική πολιτική της Ελλάδας. Προτίμησε να επενδύσει σε ένα προϊόν πιο εύπεπτο, πλησιέστερο σε άλλα ιδανικά, απαξιώνοντας την αρχοντιά τους. Ο Αργοσαρωνικός, απόκληρος πια, γύρισε την πλάτη στα νέα ήθη. Και δεν έχασε…