Η απλότητά του σε μαγεύει...

Ο Πόρος, το αρσενικό νησί που ερωτεύτηκε και που στα μάτια της οι εναλλαγές του ουρανού, της θάλασσας και του βουνού γεμίζουν την ψυχή της. Της Ματίνας Λεονταρίτση Σήμερα, μετά από τέσσερα χρόνια, θέλω να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για τον Πόρο και τους ανθρώπους του. Για τον τόπο που είναι τόσο κοντά και τόσο μακριά από την Αθήνα, την Επίδαυρο, το Ναύπλιο, την Ύδρα. Για τον τόπο που, από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου για διακοπές, πίστεψα στις δυνατότητές του και ένιωσα την ανάγκη να δημιουργήσω και να μοιραστώ ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Έτσι, λοιπόν, νοίκιασα μια παραλία στο Μεγάλο Νεώριο και έφτιαξα το σπίτι μου, για να υποδέχομαι με σεβασμό και φροντίδα τους πελάτες και φίλους μου. Την Ελένη με το ουζάκι και τον μεζέ της, την Κατερίνα με τα παιδιά της, τον Γιάννη με την παρέα του και τις μπίρες του. Τώρα το σπίτι μου είναι γεμάτο με λογής-λογής αναμνήσεις, από τους ανθρώπους που έχουν ζήσει μαζί μ’ εμένα το όνειρό μου. Να βρέχω τα πόδια μου στη θάλασσα. Να την κοιτάζω και να ξεμακραίνω. Να της μιλάω και να σωπαίνω... Το όνειρό μου, που ο συνεργάτης μου ο Στέφανος εμπιστεύτηκε, στήριξε, αγάπησε και με βοήθησε να το κάνω πραγματικότητα.  Ο Πόρος, το αρσενικό νησί που ερωτεύτηκα και που στα μάτια μου οι εναλλαγές του ουρανού, της θάλασσας και του βουνού γεμίζουν την ψυχή μου.  Μ' αρέσει στο τελείωμα της κάθε μέρας, με ένα ποτήρι κρασί, να χάνομαι στο δειλινό, που κάθε απόγευμα ντύνεται, ανάλογα με τη διάθεσή του, με άλλα χρώματα και γίνεται μοναδικό. Μ' αρέσει να ανηφορίζω από την παραλία του Μεγάλου Νεωρίου προς το Μικρό Νεώριο, να χαζεύω τις βάρκες και τους ψαράδες, τα ταβερνάκια πάνω στο κύμα.

«Λαθρεπιβάτης» κι εγώ της ίδιας μου της ζωής, άπλωσα τα δίχτυα του μυαλού και της καρδιάς μου στο λιμάνι του Πόρου, και πορεύομαι...

Να ζηλεύω το όμορφο σπίτι της Γαλήνης, που φιλοξένησε τον Σεφέρη, τον Ελευθέριο Βενιζέλο, μα και τον Χένρι Μίλερ και την Γκρέτα Γκάρμπο. Να περνάω το Κανάλι, να διαβαίνω μπροστά από το καλοκαιρινό παλάτι του Όθωνα και να φτάνω μέσα από τα γραφικά σοκάκια του στην πλατεία του Δημαρχείου, να πίνω τα ούζα με τους φίλους μου, να ατενίζω τα κότερα και τον Γαλατά, και μετά να τρώω το φρέσκο μου ψάρι στην άκρη της Πούντας. Την άλλη μέρα να πορεύομαι από την παραλία μου προς το Λιμανάκι της Αγάπης, να φτάνω μέχρι τον Ρώσικο Ναύσταθμο και να σιγοτραγουδάω τις μουσικές που έρχονται στο μυαλό μου, από τις ξεχωριστές μουσικές συνα- ντήσεις. Να ξεμακραίνω ως τον Φάρο, με τη ματιά μου να χαϊδεύει το Δασκαλειό, και να γίνομαι... μάρτυρας στον γάμο ερωτευμένων ζευγαριών, και πέρα, πέρα να με χαιρετάνε και να νιώθω ένα κομμάτι αυτού του τόπου. Έστω για λίγο. Έστω για τόσο «λαθρεπιβάτης» κι εγώ της ίδιας μου της ζωής, άπλωσα τα δίχτυα του μυαλού και της καρδιάς μου στο λιμάνι του Πόρου, και πορεύομαι... ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΌ Ματίνα Λεονταρίτση  Γεννήθηκα στη Λευκάδα, μένω στην Αθήνα και ζω στον Πόρο. Σπούδασα Παιδαγωγικά και Θεραπείες μέσω Τέχνης. Η αγάπη μου για τους ανθρώπους με οδήγησε να ανοίξω το δικό μου εστιατόριο, να δουλέψω στο Χαμόγελο του Παιδιού, να οργανώσω τα ταξίδια, τους γάμους και τις χαρούμενες στιγμές τους. Τα τελευταία τρία χρόνια έχω την «Ανάσα» στο Μεγάλο Νεώριο του Πόρου, όπου και συνεχίζω να φροντίζω τους πελάτες και φίλους μου.