Αίγινα, η δεύτερη πατρίδα μου

Μπήκε στη ζωή του από τα εφηβικά του χρόνια, και από τότε δεν έφυγε ποτέ από τον νου και την καρδιά του, μέχρι που ως συνταξιούχος πλέον αποφάσισε να ζήσει μόνιμα στο αγαπημένο του νησί και να αγωνιστεί για να το κάνει καλύτερο… Γράφει ο Ηρακλής Καλογεράκης Ημουν δεκαπεντάχρονο παιδί όταν επισκέφτηκα την Αίγινα για πρώτη φορά, μαζί με τους γονείς μου, λόγω «θρησκευτικού τουρισμού». Τέσσερα χρόνια μετά, ως ναυτικός δόκιμος πλέον, ξαναήλθα στην Αίγινα παρέα με τέσσερις φίλους συμμαθητές, εκ των οποίων ο ένας διέθετε και εξοχικό στο νησί. Από τότε οι διακοπές με την «παλιοπαρέα» είχαν πάντα στο πρόγραμμά τους την Αίγινα, για τα κρυστάλλινα νερά της, αλλά κυρίως για να εξασκούμε τη ναυτική μας τέχνη, νοικιάζοντας κάθε χρόνο, για μερικές μέρες, τη «βαρκούλα» του κυρ Οδυσσέα. Αρκετά χρόνια μετά, όταν μου ανατέθηκε η διακυβέρνηση της ναρκοθέτιδος «Αμβρακίας», ερχόμουν τακτικά στο νησί. Θυμάμαι πως κάθε Τετάρτη βράδυ, όταν ήμασταν στο νησί όλοι οι αξιωματικοί των πλοίων ναρκοπολέμου με τον διοικητή μας, συνηθίζαμε να πηγαίνουμε στους Ασώματους για να γευτούμε τους μεζέδες του Βατζούλια. Αξέχαστες μέρες, αξέχαστες εποχές. Ως τμηματάρχης επιχειρήσεων του Στόλου σκεφτόμουν την Αίγινα και σχεδίαζα για όλους τους τύπους των πλοίων ασκήσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες στα νερά της. Στον Σαρωνικό, στον κόλπο Μεγάρων, στην Πλατειά, στις Λαγούσες κ.α. Με κάποιο τρόπο με «μάγευε» η Αίγινα και με κάθε ευκαιρία ήθελα να βρίσκομαι κοντά της. Στο εξωτερικό, όποτε χρειαζόταν να κάνω κάποια ομιλία για την Ελλάδα, δεν παρέλειπα να περιλάβω την Αίγινα στα αξιοθέατα και, ως Κρητικός που είμαι, να αναφέρω με έμφαση τον μύθο της Αφαίας. Ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Πεδιαδιτών (Κρητών), πρότεινα κάθε χρόνο μια μονοήμερη εκδρομή στο νησί. Πρώτος μας σταθμός ήταν απαραίτητα το σπίτι του Καζαντζάκη, το μουσείο Καπράλου, ο ναός της Αφαίας και το μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου.

"Ζούμε όμορφα, προσπαθώντας να βάλουμε και εμείς το δικό μας λιθαράκι, ώστε η Αίγινα κάθε μέρα που περνά να γίνεται καλύτερη, να είναι ένας μικρός επίγειος παράδεισος, ο παράδεισός μας"

Την περίοδο που ήμουν διευθυντής επιχειρήσεων στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, αλλά και την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, πάντα στη σκέψη μου είχα την Αίγινα και νοιαζόμουν ιδιαίτερα για την προστασία της και την αντιμετώπιση των όποιων καταστροφικών φαινομένων, αλλά και την έλλειψη ποσίμου νερού. Ήλθα ξανά στο νησί μεγάλος πλέον και συνταξιούχος, για να παρευρεθώ στον γάμο μιας ανιψιάς μου και έναν χρόνο αργότερα στη βάπτιση του παιδιού τους. Τότε ήταν που η σύζυγός μου, λάτρης και αυτή της Αίγινας, εκδήλωσε την επιθυμία της να ζήσουμε στο νησί, «να απολαμβάνουμε καθημερινά το φως και την ενέργεια του όμορφου αυτού τόπου». Δεν μπόρεσα να της χαλάσω το χατίρι, και έτσι από το 2008 ρίξαμε άγκυρα στο Βαθύ, με θέα τη Σαλαμίνα, τον Πειραιά και τα πλοία... Ζούμε όμορφα, προσπαθώντας να βάλουμε και εμείς το δικό μας λιθαράκι, ώστε η Αίγινα κάθε μέρα που περνά να γίνεται καλύτερη, να είναι ένας μικρός επίγειος παράδεισος, ο παράδεισός μας. Στην Αίγινα, στο εκκλησάκι των Αγίων Αποστόλων, βαπτίσαμε πριν από τρία χρόνια την εγγονή μου. Κοιτάζοντας τον φάρο που ήταν πλάι μας, μου ήλθαν στον νου οι αμέτρητες φορές που ως αξιωματικός του Ναυτικού, αλλά και ως κυβερνήτης τριών πολεμικών πλοίων, χρειάστηκε να αναγνωρίσω, να πάρω «διόπτευση» από αυτόν, και να βρω την ακριβή θέση του πλοίου μου. Μια θέση που έπρεπε να ξέρω με ακρίβεια, γιατί γύρω-γύρω υπήρχαν αρκετές ξέρες και μπορούσε να προκύψουν επικίνδυνες καταστάσεις. Πριν από μερικούς μήνες η άσχημη εικόνα του αγέρωχου λιθόκτιστου φάρου, που εμφανίστηκε σε σελίδα του διαδικτύου, μου έδωσε το έναυσμα, και μαζί με τον Σύλλογο των Ενεργών Πολιτών Αίγινας, του οποίου είμαι μέλος, ξεκινήσαμε τις διαδικασίες για τον ευπρεπισμό και την ανακαίνισή του, αλλά και για την αναγνώρισή του ως ιστορικού μνημείου της νεότερης Ιστορίας μας. Είμαι πολύ ευτυχής, γιατί και τα δύο αυτά θέματα είναι σε εξέλιξη και πολύ σύντομα θα ολοκληρωθούν. Η Αίγινα είναι πλέον η δεύτερη πατρίδα μου, και σίγουρα αξίζει την αγάπη όλων αυτών που την αγαπούν. Βιογραφικό Γεννήθηκα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης. Πέρασα τα παιδικά μου χρόνια στην Κρήτη και τα εφηβικά στην Αθήνα. Ακολούθησε η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων. Μετεκπαιδεύτηκα στις ΗΠΑ στον Ανθυποβρυχιακό πόλεμο και υπήρξα για τρία χρόνια Σύμβουλος Ναυτικών Επιχειρήσεων και Υπεύθυνος Προγραμματισμού του Κέντρου Yποθαλάσσιων Ερευνών του ΝΑΤΟ, στη La Spezia της Ιταλίας. Κατέχω επίσης μεταπτυχιακό τίτλο (MASTER) από το αγγλικό πανεπιστήμιο ABERDEEN σε θέματα χειρισμού κρίσεων και επίλυσης διαφορών (Crisis Management and Conflict Resolution). Υπηρέτησα το Πολεμικό Ναυτικό επί 37 χρόνια και κυβέρνησα τρία πολεμικά πλοία. Ως Αρχιπλοίαρχος και Υποναύαρχος, διετέλεσα διευθυντής της Διεύθυνσης Επιχειρησιακής Υποστήριξης του ΓΕΕΘΑ και ήμουν επί 3τία ο Εθνικός Αντιπρόσωπος της χώρας μας στις επιτροπές Σχεδίασης Ασκήσεων, Θαλάσσιων Μεταφορών και Επιχειρησιακής Υποστήριξης (LOGISTIC SUPPORT) στο ΝΑΤΟ και στη Δυτικοευρωπαϊκή Ένωση. Μετά την αποστρατεία μου, διορίστηκα Διευθυντής Επιχειρήσεων στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας για την προετοιμασία και την εκτέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004. Επίσης, διετέλεσα επί 4ετία Ειδικός συνεργάτης του δημάρχου Βάρης – Βάρκιζας, όπου μου ανατέθηκαν η εσωτερική οργάνωση, η εύρυθμη λειτουργία και η εκπαίδευση του προσωπικού του δήμου. Από το 2010 ζω μόνιμα στην Αίγινα, στο Βαθύ.